Biblioteka
George’a Peabody’ego –
biblioteka związana
z Uniwersytetem
Johnsa Hopkinsa,
której zbiory pochodzą głównie z XIX
wieku.
Była ona wcześniej biblioteką muzycznego Instytutu
Peabody’ego w
Baltimore,
a znajduje się na kampusie Peabody’ego w West Mount Vernon Place,
w sąsiedztwie historycznego centrum Mount Vernon-Belvedere, na
północ od śródmieścia Baltimore. Przeglądanie zbiorów jest
ogólnodostępne, zgodnie z celem baltimorskiego kupca i filantropa
George’a
Peabody’ego,
który chciał stworzyć bibliotekę „z bezpłatnym dostępem dla
wszystkich, którzy pragną zajrzeć”.
Obecna
struktura biblioteki we wschodnim skrzydle została zaprojektowana
przez znanego lokalnego architekta Edmunda G. Linda
i
otwarta dla publiczności w 1878 roku. Biblioteka była częścią
Instytutu Peabody’ego do 1967 roku, kiedy została przekazana na
rzecz miasta Baltimore i stała się oddziałem leżącej nieopodal
Wolnej Bilioteki Enocha Pratta. W 1982 roku została przekazana na
rzecz Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa i została częścią Zbiorów
Specjalnych Biblioteki Eisenhowera na kampusie Homwood i częścią
Bibliotek Sheridan na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, co wynika z
faktu że Instytut Peabody’ego jest powiązany z tym uniwersytetem.
Biblioteka służy również za miejsce różnych wydarzeń, a opłaty pomagają wspierać zbiory biblioteki.
Wnętrze budynku jest często określane jako jedna z najpiękniejszych bibliotek na świecie. Budynek – ukończony w 1878 roku – został zaprojektowany przez baltimorskiego architekta Edmunda G. Linda we współpracy z pierwszym rektorem biblioteki, Nathanielem H. Morrisonem, który określił projekt jako „katedra książek”. Na zachwycające wizualnie, monumentalne neogreckie wnętrze składa się atrium , wznoszące się na wysokość ponad 18 metrów ponad czarno-białą marmurową podłogę, otoczone pięcioma poziomami ozdobnych poręczy wykonanych z czarnego żeliwa oraz pozłacane kolumny, pomiędzy którymi znajdują się okazałe zbiory ksiąg.
Wirtualna wycieczka po bibliotece: