Biblioteka George’a Peabody’ego – biblioteka związana z Uniwersytetem Johnsa Hopkinsa, której zbiory pochodzą głównie z XIX wieku. Była ona wcześniej biblioteką muzycznego Instytutu Peabody’ego w Baltimore, a znajduje się na kampusie Peabody’ego w West Mount Vernon Place, w sąsiedztwie historycznego centrum Mount Vernon-Belvedere, na północ od śródmieścia Baltimore. Przeglądanie zbiorów jest ogólnodostępne, zgodnie z celem baltimorskiego kupca i filantropa George’a Peabody’ego, który chciał stworzyć bibliotekę „z bezpłatnym dostępem dla wszystkich, którzy pragną zajrzeć”.
Obecna struktura biblioteki we wschodnim skrzydle została zaprojektowana przez znanego lokalnego architekta Edmunda G. Linda i otwarta dla publiczności w 1878 roku. Biblioteka była częścią Instytutu Peabody’ego do 1967 roku, kiedy została przekazana na rzecz miasta Baltimore i stała się oddziałem leżącej nieopodal Wolnej Bilioteki Enocha Pratta. W 1982 roku została przekazana na rzecz Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa i została częścią Zbiorów Specjalnych Biblioteki Eisenhowera na kampusie Homwood i częścią Bibliotek Sheridan na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, co wynika z faktu że Instytut Peabody’ego jest powiązany z tym uniwersytetem.
Wnętrze budynku jest często określane jako jedna z najpiękniejszych bibliotek na świecie. Budynek – ukończony w 1878 roku – został zaprojektowany przez baltimorskiego architekta Edmunda G. Linda we współpracy z pierwszym rektorem biblioteki, Nathanielem H. Morrisonem, który określił projekt jako „katedra książek”. Na zachwycające wizualnie, monumentalne neogreckie wnętrze składa się atrium , wznoszące się na wysokość ponad 18 metrów ponad czarno-białą marmurową podłogę, otoczone pięcioma poziomami ozdobnych poręczy wykonanych z czarnego żeliwa oraz pozłacane kolumny, pomiędzy którymi znajdują się okazałe zbiory ksiąg.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz