Biblioteka Narodowa Holandii powstała w 1798 roku, gdy książę Orani, Wiliam V podarował narodowi cenny zbiór rękopisów średniowiecznych i starych druków. W okresie napoleońskim podczas panowania Ludwika(1806–1810), biblioteka otrzymała tytuł Królewska (Koninklijk). Król wzbogacił jej zbiory kupując w 1807 roku kolekcję prawnika z Leiden Joosta Romswinckela zawierającą około 22–24 tys. książek oraz 9–10 tys. map. Do zbioru XV wiecznych książek i rękopisów dołączyła zakupiona dwa lata później, bo w 1809 roku kolekcja Jacoba Vissera. Król Wilhelm I po powrocie na tron troszczył się o bibliotekę. Zakupił dla niej zbiory zmarłego sekretarza belgijskiej Akademii, GJ Gérarda. W 1819 roku król przeniósł bibliotekę do Huis Huguetan-pałacu zaprojektowanego przez francuskiego architekta Daniela Marota w 1733 roku. Był on siedzibą biblioteki do 1982 roku.
Nowy budynek został zaprojektowany przez biuro OD205 pod kierunkiem architekta Arie Hagoorta. Ma powierzchnię 80 tys. m², z czego 37 tys. m² zajmuje biblioteka, a pozostała powierzchnia to magazyny. W budynku mieszczą się również: Muzeum Literatury oraz Holenderski Instytut Historii Sztuki. Od 1993 roku biblioteka jest samodzielną instytucją finansowaną przez Ministerstwo Edukacji, Kultury i Nauki. Z okazji przenosin do nowego budynku otrzymała tytuł Narodowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz