Czy wiecie, że to już nasza 50 rekomendacja.
Książka, którą chcę Wam przedstawić jest w kręgu moich zainteresowań szeroko pojętą naturą ludzką. Zacznę od cytatu: "Demencja kradnie różne rzeczy: wspomnienia, mowę i inne umiejętności. Ale nie sądzę, żeby zmieniła to, kim jesteś albo kogo kochasz."
Chorobę alzheimera przypisuje się przede wszystkim osobom starszym. Jednak odnotowuje się przypadki zachorowań u osób w coraz młodszym wieku. I właśnie taką przypadłość ma jedna z bohaterek książki.
Powieść To, co nam zostaje Sally Hepworth to losy trzech osób Anny, Eve oraz Clementine, córki Eve. Ich narracja pomaga zrozumieć punkt widzenia z różnych płaszczyzn. Anna Foster ma trzydzieści sześć lat, gdy trafia domu opieki. Wcześniej była mężatką, ratownikiem medycznym, ulubioną ciocią swoich bratanków. Choroba odebrała jej pamięć, wspomnienia, poczucie bezpieczeństwa i kontroli. W ośrodku jej towarzyszem został Luke, któremu demencja odbiera stopniowo zdolność mowy. Wbrew rodzinie, opiekunom i chorobie, tych dwoje połączyło niezwykłe uczucie.
" Przewracam oczami.
- Obiecuję. Będziemy razem, kiedy przyjdzie koniec. Stuknięci, że aż przykro. I razem. Obiecuję.
Wypływam z tego wspomnienia, ale wtedy ten mężczyzna- Luke - wciąż się śmieje. Chcę mu powiedzieć, ze pamiętam, ale na jak długo? Jeśli to wspomnienie zaczyna sie w chmurach, to kończy, spadając w ciemność."
Sprzymierzeńcem zakochanych została Eve, samotna matka przeżywająca swój osobisty dramat, kucharka i sprzątaczka w domu opieki. Eve pomaga rodzinom Anny i Luke zrozumieć, że miłość jest silniejsza niż...zapomnienie.
Każdy z nas znajdzie w tej książce powód do refleksji.
DW.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz