Umberto Eco był włoskim semiologiem, filozofem, bibliofilem i mediewistą, powieściopisarzem, autorem felietonów i esejów.
Rozsławiła go twórczość beletrystyczna. Jego wielopłaszczyznowe i kunsztownie skonstruowane powieści mają cechy dzieła otwartego, stymulują odbiorcę do własnej interpretacji.
Czy wiedzieliście, że to Umberto Eco jest autorem słynnej sentencji: „Kto czyta książki, żyje podwójnie” oraz, że posiadał na własność dwa monumentalne księgozbiory, liczące łącznie 50 tys. książek? Pytany o to, czy przeczytał wszystkie pozycje w nich zawarte, najczęściej odpowiadał: „Nie, to są książki, które zamierzam przeczytać w kolejnym tygodniu”.
Imię róży (wł. Il nome della rosa) była jego debiutancką powieścią kryminalną wydaną w 1980 r. w Mediolanie. Jej akcja rozpoczyna się w listopadzie 1327 roku. Do znamienitego opactwa benedyktynów w północnych Włoszech przybywa uczony franciszkanin, Wilhelm z Baskerville, któremu towarzyszy uczeń i sekretarz, nowicjusz Adso z Melku. W klasztorze panuje ponury nastrój. Opat zwraca się do Wilhelma z prośbą o pomoc w rozwikłaniu zagadki tajemniczej śmierci jednego z mnichów. Sprawa jest nagląca, gdyż za kilka dni w opactwie ma się odbyć ważna debata teologiczna, w której wezmą udział dostojnicy kościelni, z wielkim inkwizytorem Bernardem Gui na czele. Tymczasem dochodzi do kolejnych morderstw. Przenikliwy Anglik orientuje się, że wyjaśnienia mrocznego sekretu należy szukać w klasztornej bibliotece. Bogaty księgozbiór, w którym nie brak dzieł uważanych za niebezpieczne, mieści się w salach tworzących labirynt. Intruz może tam łatwo zabłądzić, a nawet - jak krążą słuchy - postradać zmysły.
Sięgając po Imię Róży możemy być pewni, że poza rozwiązywaniem doskonałej zagadki, od razu zagłębimy się w świat wypełniony miłością do książek i literatury w całości oraz do słowa, w jego samotnej, pełnej mocy formie.
Książkę można wypożyczyć tu:
Wszystkie pola: imię róży - OpacWWW - Prolib Integro (mbp.katowice.pl)
Polecam,
A.S.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz