Śmierć pięknych saren – Ota Pavel (właśc. Otto Popper)
Zawarte w książce opowiadania czeskiego pisarza to liryczno-groteskowy powrót do mitycznej krainy dzieciństwa, do symbolizowanego przez baśniowy świat przyrody poczucia wolności i pierwotnej harmonii. Szczególną rolę w tym mikrokosmosie odgrywa najbliższa rodzina młodego bohatera, a zwłaszcza portretowany z czułą ironią ojciec – komiwojażer, filozof i namiętny wędkarz.
Pisarz wraca wspomnieniami do lat dziecięcych, kiedy to mieszkał razem z rodzicami (tatusiem i mamusią - jak ich czule nazywa w książce) i dwójką starszych braci w Pradze. Tatuś, z głową pełną innowacyjnych pomysłów, pracował jako komiwojażer sprzedający odkurzacze i lodówki. Nigdy nie tracił nadziei i pogody ducha. Dodatkowo, był szczęśliwym posiadaczem własnego stawu z karpiami. Miłością do ryb zaraził synów, którzy godzinami mogli stać nad taflą wody i wędkować. Mamusia natomiast poświęciła swoje życie rodzinie i wszystkie siły przeznaczała na opiekę nad swoimi dziećmi i mężem. Sielankowe życie przerwał wybuch II wojny światowej. W czasach głodu rodzina Popperów polowała na sarny, z których mamusia wyczarowywała popisowe dania, by, jak mówiła, dać na zapas siłę starszym synom. Siła ta przydała się, kiedy obaj trafili do obozów zagłady (szczęśliwie je przetrwali).
Bezpośrednie działania wojenne ominęły Otę Pavla. Zawsze pragnął zostać dziennikarzem sportowym i to mu się udało. Zaczął też pisać książki o tematyce sportowej. Już jako dorosły mężczyzna przeszedł załamanie nerwowe, a zbiór opowiadań Śmierć pięknych saren jest rodzajem autoterapii. Pomimo trudnych przeżyć autora, książka ta wprost emanuje optymizmem, humorem i pięknem. To poruszająca, refleksyjna proza z ogromnym ładunkiem wrażliwości. Książka, której się nie zapomina.
A.S.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz